Petyr Dynow
Petyr Konstantinow Dynow (bułg. Петър Константинов Дънов; ur. 11 lipca 1864 w Hıdırcy koło Warny, zm. 27 grudnia 1944 w Sofii), znany również jako Beinsa Duno (bułg. Беинса Дуно) – bułgarski filozof, nauczyciel duchowy, twórca doktryny religijno-filozoficznej zaliczanej do nurtu chrześcijaństwa ezoterycznego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne życie i edukacja[edytuj | edytuj kod]
Petyr Dynow urodził się 11 lipca 1864 w wiosce Hıdırca (obecnie Nikołaewka w gminie Suworowo) w pobliżu Warny. Był trzecim dzieckiem Konstantina Dynowskiego i Dobry Atanasowej Georgiewej. Jego ojciec był pierwszym bułgarskim nauczycielem w regionie. Następnie został prawosławnym kapłanem, który jako jeden z pierwszych zaczął odprawiać liturgię w języku bułgarskim, a nie tradycyjnym sakralnym języku greckim[2].
Petyr Dynow uczęszczał do szkoły podstawowej w swojej wsi, a następnie do szkoły średniej w Warnie. Studiował na uczelni American Methodist School of Theology and Science w Swisztowie, którą ukończył w 1886. Pracował przez rok jako nauczyciel w szkole podstawowej, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował w latach 1888-1892 teologię na Drew Theological Seminary w Madison w stanie New Jersey. Po ukończeniu szkoły w New Jersey, zapisał się do Boston University School of Theology, które ukończył rok później. Edukację na Uniwersytecie Bostońskim kontynuował jeszcze przez rok na wydziale medycyny. W tamtym czasie, zetknął się w Bostonie ze środowiskiem różokrzyżowców. W 1895 powrócił do Bułgarii[3].
Działalność duchowa[edytuj | edytuj kod]
W Bułgarii Dynowowi oferowano posadę pastora metodystycznego. Odrzucił jednak ofertę, postanawiając pracować samemu. W 1896 opublikował książkę zatytułowaną Nauka i Edukacja, w której analizował rozwój ludzkości w nowej kulturze, która według niego miała nastąpić w nadchodzącym stuleciu[4]. W 1900 zwołał pierwsze spotkanie ruchu Białego Bractwa, które następnie miały odbywać się nieprzerwanie co roku, aż do 1942[5]. W latach 1901-1912 Dynow zaczął podróżować po całej Bułgarii, prowadząc rozmowy i podejmując badania frenologiczne. Ostatecznie osiedlił się w Sofii i rozpoczął wykłady[3].
W 1914 wygłosił swój pierwszy publiczny wykład, Oto Człowiek!, wydany później w serii Energia i Życie. Rozpoczęło to serię niedzielnych wykładów, podczas których Dynow opracowywał i wyjaśniał fragmenty Biblii. W latach 1917-1918 władze Bułgarii internowały Dynowa do Warny, pod pretekstem osłabiania morale żołnierzy[3].
W 1921 powstała Izgrewa, wieś w okolicach Sofii, która stała się miejscem zebrań Dynowa oraz jego uczniów. Wielu wyznawców zaczęło się osiedlać w pobliżu swojego mistrza, a miejsce ostatecznie stało się centrum dużej wspólnoty duchowej. Dynow wygłaszał wykłady w nowo wybudowanej Hali Wykładowej. Oprócz niedzielnych wykładów, od 1930 prowadził również „niedzielne poranki” o wczesnych godzinach porannych. Tematy podejmowane na spotkaniach dotykały różnych dziedzin, m.in.: religii, muzyki, geometrii, astrologii, filozofii czy ezoteryki[3].
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
Petyr Dynow zmarł 27 grudnia 1944, niedługo przed planowanym przez komunistyczne władze jego aresztowaniem. Jakiś czas po śmierci mistrza Białego Bractwa, Izgrewa została wysiedlona, a w jej miejscu wybudowano ambasadę radziecką. Dzisiaj w Izgrewie, stanowiącej jedną z dzielnic Sofii, znajduje się ogród z grobem Petyra Dynowa[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Beinsa Douno – Peter Deunov, Master Beinsa Douno – Biography, Stories, Books, Philosophy, The Pentagram, Paneurhythmy, Exercises [online], 8 września 2017 [dostęp 2017-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-08] .
- ↑ M. Kraleva , he Master Peter Deunov: His Life and Teaching, Bułgaria: Kibea, 2001, ISBN 954-47426-89 .
- ↑ a b c d Master Beinsa Douno (Peter Deunov) – Biography [online], 8 września 2017 [dostęp 2017-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-08] .
- ↑ Науката и възпитанието, Sofia: Св. Климент Охридски, 2007, ISBN 978-954-07-2483-6 .
- ↑ a b Petyr Dynow – herold Nowej Ery – niezwykłe religie – Astromagia [online], 8 września 2017 [dostęp 2017-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-08] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- ISNI: 0000000433519677
- VIAF: 19676272, 315943192
- LCCN: n85327618
- GND: 119523221
- NDL: 001349043
- BnF: 11898374v
- SUDOC: 026808293
- NKC: xx0019489
- BNE: XX4752345
- NTA: 190864230
- Open Library: OL470856A, OL281291A
- PLWABN: 9810533089205606
- NUKAT: n2020203240
- J9U: 987007581282505171
- LNB: 000004820
- ΕΒΕ: 189843
- BLBNB: 000449616, 000449633
- KRNLK: KAC202106914
- LIH: LNB:V*163344;=BH, LNB:V*163340;=BD
- WorldCat: lccn-n96055291